سفارش کارفرمای این پروژه تبدیل وضع موجود آپارتمانش به فضای آرام و ساده بود. فضایی که پس از کار روزانه پر استرس او، به او این آرامش را منتقل کند. طراحی که صرفاً شامل آشپزخانه و پذیرایی بود، فضایی یکپارچه سفید در نظر گرفته شد. تمامی دیواره­ها، کمدها، کابینت­های آشپزخانه در سطوحی یکنواخت قرار گرفتند و کف­پوشی از چوب که گرمابخش معماری این آپارتمان گردید کف خانه را در برگرفت.

صورت مسأله این پروژه تغییر وضع موجود آپارتمان به وضعیتی قابل قبول و مطلوب برای سکونت بود. کارفرما با توجه به مشغله­ای که داشت در پی تغییر وضع قبلی به فضایی بود تا آرامش و جذابیت­های لازم برای سکونت را در خود داشته باشد. به دلیل محدودیت­های مالی بازسازی بیشتر در فضای روز زندگی یعنی آشپزخانه و پذیرایی بود. پس از حذف کلیه زوائد و عناصر اضافی از وضع موجود چند نکته به عنوان اصلی­ترین اهداف طراحی در نظر گرفته شد.

خلق فضایی آرام و پرهیز از شلوغی

به وجود آوردن یک بستر برای استفاده متنوع کارفرما به جای دیکته کردن یک فضای غیرقابل انعطاف

پس از اتودهای اولیه تصمیم بر آن شد تا تمامی صفحات عمودی یعنی دیوارها و کمدها و کابینت­ها سفید رنگ و کف پروژه چوب طبیعی شود. این فضای سفید در پی درخواست کارفرما برای امکان سناریوهای رنگی متفاوت ایجاد شد. در واقع کارفرما با عناصر قابل حمل معماری می­توانست آلترناتیوهای رنگی متفاوت را تجربه نماید. محدودیت­های زیادی در طراحی و اجرا در سر راه بود، عدم امکان تغییر جداره بیرونی، کار کردن در ساختمان مسکونی در حال استفاده (افزودن یک دستگاه اسsپیلیت داکت به هوا ساز موجود به درخواست کارفرما) و ... از محدودیت­های مهم این پروژه بودند. دیواره منتهی به راهروی خراب­ها به عنوان آیتمی تأثیرگذار در آپارتمان مورد توجه قرار گرفت و به تعریف غذاخوری کمک نمود. در فرآیند طراحی این پروژه مرحله مبلمان و عناصر معماری داخلی مرحله بسیار مهم و کلیدی بود . هماهنگی و احترام متقابلی که بین عناصر معماری و کالبد معماری شکل گرفته از فاکتورهای مهم طراحی معماری داخلی است. کارفرما در این پروژه از ابتدا بر آن بود تا طعمی از خانه­های قدیمی در خانه جدیدش داشته باشد. اشاره­ای همچون استفاده از کاشی­های قدیمی در ذهن داشت. اما تصمیم ما بر ایجاد بستری آرام و متواضع و همچنین جنس معماری موجود، سبب شد تا این نوع اشاره­های مستقیم صورت نپذیرد. در شروع بحث مبلمان و دکوراسیون داخلی آپارتمان پر شدن سقف بودجه در نظر گرفته شده برای بازسازی و نیز وجود مبلمان بلا استفاده قدیمی 40 ساله در خانه پدری کارفرما باعث شد تا به نوعی این طعم نوستالژیک به فضای آپارتمان اضافه گردد. مبلمان قدیمی با انتخاب و تعویض روکش­ها و مرمت­های جزئی، همگونی و همنشینی مطلوبی با فضای آپارتمان پیدا کردند. فضاهایی نو با مبلمانی اصیل و خاطره­ساز شکل گرفت. طراحی مبلمان­ها به خاطر برخورداری از پایه­های ظریف، حس سبکی خوبی به آن­ها داده است و کف یکپارچه چوب را خدشه­دار ننموده است. حضور این مبلمان در کنار فرش کوچک میانی، میز ناهارخوری و تستر قرمز رنگ، گفتگویی جذاب را بین پیکره جدید و آرام فضا و عناصر معماری داخلی ایجاد نموده است. گفتگویی که حاصل طراحی دو نسل مختلف است. خوشبختانه یکی از نکات خوشایند این پروژه که اکنون نزدیک به یکسال از پایان آن می­گذرد. رضایت گروه طراحی و مخصوصاً کارفرمای پروژه است که حاکی از باغ پلان معماری پروژه به نیازهای آن است.